beklemeyin artık anı manı yok anlatmıycam tatilde bi halt olmadı sadece gittim yüzdüm
geldim budur bunu bilin ayrıntıya girmiycem giresimde yok evde mal oldum resmen
odamdan lavabodaki acık kalmış muslugun sıpırtısını bile duyuyorum ve
bu cidden cok rahatsızlık verici dün aksamdan beri nefes darlıgı yasıyorum biri üzerime
basıyor sanki hayatım iyice monoton oldu dışım 17 i icim 45 benim
hayat bos gelmeye basladı biri yanımda olsa tekme tokat gircem karabasanlar bastırdı iyice beni
ne gülesim ne biri icin üzülesim nede biri icin birsey yapasım var
kısacası delilik basladı yakında tek gözüm seğirecek diye korkuyorum
yazım hatam olabilir zerre kadar oda umrumda değil
gelişine yazıyorum
neden ben böyle bi 24 saat kesntisiz mutlu bitiremiyorum günümü
neden kendini bilmez onca insanın tavrını cekiyorum
hayatımın icine neden sokma gereksinimi duyuyorum
hata yapıyorum sonuc en kötüsüne kadar gelene dek neden bi türlü o yaptım hatalardan ders almıyorum
bidaha bidaha yapıyorum yanımda olan insanların nasıl yüzüne bakıyorum
belkide cok kötü birsey yapmıyorum ama dokunuyo canımı yakıyo iste
bilmemeleri yada gizlemek rahatlatmıyo icimi benim kendim bilmem beni öldürüyo binlerce kez
sanmayın simdi su yazıyı okurken ne yaptı bu falan diye sorucagınızı bilmiycegimi
cok kötü deil yaptıgım ben öncelerden gecmişlerden bunalıyorum yaptıgım seylere üzlüyorum
yanlıs hareketlere*
kendi hareketlerimden rahatsız oluyorum
bigün iyi bigün kötü oluyorum
bigün birinin kalbini kırarken diger gün yapıştırmaya calısıyorum
benimde kalbim kırılıyor tabiki ama ben hic hissetmiyorum
artık dedim ya umrumda degil okuyanda düşünsün ne düşünüyosa
beni görende görmeden sadece duyanda..
ben bundan sonra gelişine bırakıyorum herseyi..
düzelirsem belki yazarım yazı
yazmassam kaldırırm blogu oda umrumda deil:)
benden bu kadar
M:K
