Ama bazen şey diyorum.havayı hissediyor o da nefes alıyor işte. Normal ya. Cafe de salep icen parkta öylece sırtını banka yaslıyandan en basiti yanımdan yürüyüp gecenden farklı değil. Zor değil diyorum işte bunlar yeter. Sonra sey oluyor. Kafamı yastığa koyuyorum düşünüyorum.O cafede ki çocuk olmadı ama hiç,Onu hic parkta tanımadım ki ben.O hic yanımdan yürüyüp gecmedi. Ki kokun.. o var bide hissetmek var .hissettim ya kokunu seni falan cereyan eder simdi sürekli.. ki ya ben..ben.. işte. Raftan atmam gereken kitabı rafa kaldıramam ki .doğru olanı yapmaya çalışıyorum anlasana ben sevgilim
-sevgilim mi?
fazlamı oldu bilemedim ki
dolu muydu ki ellerin? doluysa alabilirdim
Biz ne güzel dimi biz? Onu alsana
’’siz’’ değil sadece biz
cekici gelmedi mi kelimemiz. Peki .
‘’Siz’’ senin olsun o zaman… Ben ‘’biz’’i alıyım
ben sadece deli gibi biz olalım istedim
ama düşünsene ‘’bizi’’ negzel dimi
garipte gelmiyor değil düşünebilen herkesin insan olması ama insan olan herkesin düşünebildiği
manasına da gelmemesi
ama sen düşün yinede fark et falan
yada bosver
Hoşça
kal.
